Jan van Halderen over het eerste sleutelmoment
“De straat lag er nog niet in toen wij hier kwamen wonen. Er lagen allemaal rijplaten. Er werd kenbaar gemaakt dat je mocht doen met je geveltuintje wat je wou. De geveltuinen lagen dus gewoon open. Je keek op het zand. Als je geen geveltuintje wou, werd die meteen dichtgetegeld. Woonstad deed een donatie in de vorm van aarde. Er kwam een grote kiepwagen die de aarde midden op de Binnenweg stortte. Ik had de mazzel dat ik een kruiwagentje had. Dus alles werd hier de straat in gereden en plantjes werden geplant.”
Jan van Halderen over het eerste sleutelmoment
“De straat lag er nog niet in toen wij hier kwamen wonen. Er lagen allemaal rijplaten. Er werd kenbaar gemaakt dat je mocht doen met je geveltuintje wat je wou. De geveltuinen lagen dus gewoon open. Je keek op het zand. Als je geen geveltuintje wou, werd die meteen dichtgetegeld. Woonstad deed een donatie in de vorm van aarde. Er kwam een grote kiepwagen die de aarde midden op de Binnenweg stortte. Ik had de mazzel dat ik een kruiwagentje had. Dus alles werd hier de straat in gereden en plantjes werden geplant.”
Tweede sleutelmoment
“Wij zijn de buren van Rotown en dat merk je natuurlijk ‘s nachts. Als de zaak dicht ging, als die überhaupt dicht ging, kwam het hele zooitje hier bij ons op de betonnen rand zitten, onder onze slaapkamer. Ik kwam plantenbakken tegen en vond het een waanzinnig idee voor deze plek. Ik kom uit de dakdekkerswereld en had een lege bus. De bakken heb ik meegenomen, zooitje grond en deze plantjes erin gedaan. Dit is al iets meer dan 20 jaar geleden en ieder jaar komt het terug. Twee keer per jaar is alles paars. In de plantenschaal staan de stekjes. Die schaal heb ik natuurlijk bij de gemeente gebietst. Het ging via de Aktiegroep Oude Westen. Daar zaten een paar ster-medewerkers die het zo voor elkaar hadden. Ik moest wel even een formuliertje ondertekenen dat ik het ging onderhouden. Op de sokkel stond jarenlang een boeddhabeeld. Die was dik 50 kg denk ik, want ik had hem gevuld met grind, knikkers, vislood en beton. Ik had hem vastgezet met een ketting. Hij werd ook wel eens aangekleed of er werden bloemetjes bij gelegd. Op een ochtend werden we wakker en toen was ik ineens mijn boeddha kwijt. De ketting lag er nog bij. Dan zakt de moed wel even in mijn schoenen. Dat vond ik wel erg. Sta je zo je best te doen. Dat maakt me wel verdrietig.”
Tweede sleutelmoment
“Wij zijn de buren van Rotown en dat merk je natuurlijk ‘s nachts. Als de zaak dicht ging, als die überhaupt dicht ging, kwam het hele zooitje hier bij ons op de betonnen rand zitten, onder onze slaapkamer. Ik kwam plantenbakken tegen en vond het een waanzinnig idee voor deze plek. Ik kom uit de dakdekkerswereld en had een lege bus. De bakken heb ik meegenomen, zooitje grond en deze plantjes erin gedaan. Dit is al iets meer dan 20 jaar geleden en ieder jaar komt het terug. Twee keer per jaar is alles paars. In de plantenschaal staan de stekjes. Die schaal heb ik natuurlijk bij de gemeente gebietst. Het ging via de Aktiegroep Oude Westen. Daar zaten een paar ster-medewerkers die het zo voor elkaar hadden. Ik moest wel even een formuliertje ondertekenen dat ik het ging onderhouden. Op de sokkel stond jarenlang een boeddhabeeld. Die was dik 50 kg denk ik, want ik had hem gevuld met grind, knikkers, vislood en beton. Ik had hem vastgezet met een ketting. Hij werd ook wel eens aangekleed of er werden bloemetjes bij gelegd. Op een ochtend werden we wakker en toen was ik ineens mijn boeddha kwijt. De ketting lag er nog bij. Dan zakt de moed wel even in mijn schoenen. Dat vond ik wel erg. Sta je zo je best te doen. Dat maakt me wel verdrietig.”
Derde sleutelmoment
“Het 25-jarig bestaan was grandioos. De Museumstraat had ik als een museum ingericht. Ik had twee palen in de grond geslagen, heel brutaal. Toen was ik ook al aan het tegelwippen. Bamboestokken erin. Touw tussen gesponnen, zoals bij onze beroemde brug en daartussen al die foto’s gehangen. Ik moest wel alle foto’s plastificeren vanwege het weer. Het was echt ineens een openluchtmuseum, met foto’s van de bouw en activiteiten in de straten. We hadden er een berg werk aan. Buurvrouw Annelies uit de Hobokenstraat was ook altijd een behoorlijke kartrekker, had relaties met de Aktiegroep Oude Westen. Lee Towers was uitgenodigd en stond op de Binnenweg te galmen.”
Derde sleutelmoment
“Het 25-jarig bestaan was grandioos. De Museumstraat had ik als een museum ingericht. Ik had twee palen in de grond geslagen, heel brutaal. Toen was ik ook al aan het tegelwippen. Bamboestokken erin. Touw tussen gesponnen, zoals bij onze beroemde brug en daartussen al die foto’s gehangen. Ik moest wel alle foto’s plastificeren vanwege het weer. Het was echt ineens een openluchtmuseum, met foto’s van de bouw en activiteiten in de straten. We hadden er een berg werk aan. Buurvrouw Annelies uit de Hobokenstraat was ook altijd een behoorlijke kartrekker, had relaties met de Aktiegroep Oude Westen. Lee Towers was uitgenodigd en stond op de Binnenweg te galmen.”
Vierde sleutelmoment
“Voor de speeltuin moesten we ook op onze knieën. Dat is betaald door Woonstad en Gemeente Rotterdam samen. In de zomer zijn er veel ouders en kinderen, worden er pannenkoeken gebakken en kinderfeestjes gegeven. De prullenbak heb ik ooit uit Hilversum meegenomen. Het briefje erop is een beetje vergaan, maar het zegt: ‘niet voor huisvuil.’ Daarvoor is het natuurlijk niet. Het is voor de ouders en kinderen in het speeltuintje.
De beheerders, zoals mijn vrouw, hebben een sleutel van de hekken. Zij is de hekkenbaas. En als wij er niet zijn, dan is het een andere buurvrouw. Er is wel een reglement natuurlijk. Het hek is open in de ochtend tot zonsondergang. Soms moet je kinderen wegsturen als het speeltuintje dicht moet, maar ook junks. Ik ben een beetje anti-hek eigenlijk, maar ze zijn uit noodzaak ontstaan.”
Vierde sleutelmoment
“Voor de speeltuin moesten we ook op onze knieën. Dat is betaald door Woonstad en Gemeente Rotterdam samen. In de zomer zijn er veel ouders en kinderen, worden er pannenkoeken gebakken en kinderfeestjes gegeven. De prullenbak heb ik ooit uit Hilversum meegenomen. Het briefje erop is een beetje vergaan, maar het zegt: ‘niet voor huisvuil.’ Daarvoor is het natuurlijk niet. Het is voor de ouders en kinderen in het speeltuintje.
De beheerders, zoals mijn vrouw, hebben een sleutel van de hekken. Zij is de hekkenbaas. En als wij er niet zijn, dan is het een andere buurvrouw. Er is wel een reglement natuurlijk. Het hek is open in de ochtend tot zonsondergang. Soms moet je kinderen wegsturen als het speeltuintje dicht moet, maar ook junks. Ik ben een beetje anti-hek eigenlijk, maar ze zijn uit noodzaak ontstaan.”
Vijfde sleutelmoment
“De narcissen en planten in de boomspiegels heb ik ook geplant. Het hekje heeft de gemeente geplaatst, maar die werken averechts, want er worden fietsen tegenaan gezet en dan is mijn aanplanting al snel naar de knoppen. Ik heb er een borderhekje omheen gezet en nu zijn er geen fietsen die de planten kapot maken.”
Vijfde sleutelmoment
“De narcissen en planten in de boomspiegels heb ik ook geplant. Het hekje heeft de gemeente geplaatst, maar die werken averechts, want er worden fietsen tegenaan gezet en dan is mijn aanplanting al snel naar de knoppen. Ik heb er een borderhekje omheen gezet en nu zijn er geen fietsen die de planten kapot maken.”
Zesde sleutelmoment
“We hadden hier eerst twee vuilcontainers staan die ontzettend veel overlast gaven. Achter de containers was een ontzettend groot openbaar toilet gecreëerd. Overal zag je stront liggen. Toen hebben wij de aanvraag gedaan om de containers te verwijderen, en daar is ook gehoor aan gegeven. Er was een leeg plekkie ontstaan en ik had voorgesteld met de man van de gemeente om daar een geveltuintje van te maken. Hij heeft dat ook ingediend, maar het werd afgekeurd. De gemeente ging er gewoon vanuit dat niemand het zou zien en er te veel schaduw was. Natuurlijk groeit er ook genoeg in de schaduw. Ik vind dat zo demotiverend. Ze hebben het dan alleen maar over het geld. Ik moest toch wat en had nog manden in de kelder liggen en gebruik ze nu als plantenbakken. In het begin moest ik het elke dag oprapen en werden er planten uitgerukt. Nu blijft het redelijk goed. En mijn laatste projectje is een geveltuintje langs de andere muur van het gebouw van Woonstad. Het was in een half uurtje gedaan. De mensen in de flat waren er zo super blij mee.”
Zesde sleutelmoment
“We hadden hier eerst twee vuilcontainers staan die ontzettend veel overlast gaven. Achter de containers was een ontzettend groot openbaar toilet gecreëerd. Overal zag je stront liggen. Toen hebben wij de aanvraag gedaan om de containers te verwijderen, en daar is ook gehoor aan gegeven. Er was een leeg plekkie ontstaan en ik had voorgesteld met de man van de gemeente om daar een geveltuintje van te maken. Hij heeft dat ook ingediend, maar het werd afgekeurd. De gemeente ging er gewoon vanuit dat niemand het zou zien en er te veel schaduw was. Natuurlijk groeit er ook genoeg in de schaduw. Ik vind dat zo demotiverend. Ze hebben het dan alleen maar over het geld. Ik moest toch wat en had nog manden in de kelder liggen en gebruik ze nu als plantenbakken. In het begin moest ik het elke dag oprapen en werden er planten uitgerukt. Nu blijft het redelijk goed. En mijn laatste projectje is een geveltuintje langs de andere muur van het gebouw van Woonstad. Het was in een half uurtje gedaan. De mensen in de flat waren er zo super blij mee.”
Zevende sleutelmoment
“Nu is het wachten op het nieuwe tuintje in het najaar. Wat mij beloofd is, is dat er in dit gedeelte achter de huizen een nieuwe tuin wordt aangelegd. Het pad blijft wel bestaan. Maar ja, het is Gemeente Rotterdam, dus je moet veel geduld hebben. Tot op heden is het nog te duur. De straat willen ze smaller maken. Twee tegels eruit en een stoeptegel naar voren. De ingang van de Binnenweg naar de straatjes wordt smaller door plantenbakken en de fietsenrekken worden gedraaid. Hele leuke en mooie plannen!”
Zevende sleutelmoment
“Nu is het wachten op het nieuwe tuintje in het najaar. Wat mij beloofd is, is dat er in dit gedeelte achter de huizen een nieuwe tuin wordt aangelegd. Het pad blijft wel bestaan. Maar ja, het is Gemeente Rotterdam, dus je moet veel geduld hebben. Tot op heden is het nog te duur. De straat willen ze smaller maken. Twee tegels eruit en een stoeptegel naar voren. De ingang van de Binnenweg naar de straatjes wordt smaller door plantenbakken en de fietsenrekken worden gedraaid. Hele leuke en mooie plannen!”